OPORTÜNİZME BULAŞMIŞ MEDYA

Yeni bir köşede uzun zaman sonra yazı yazmaya başlayınca, ilk kendine vurmalı insan, vurmalı ki ilkelerini sonradan bozarsa önüne eski yazıları dökülsün ve utanırsa utansın. Oysa yüzsüzlüğün pik yaptığı bir dönemde, utanmanın abartısız 30 saniyelik bir yüz kızarmasından ibaret olduğunu da unutmayalım

Medya nedir, sorusuna cevap vererek başlayalım evvela. Medya, kitle iletişim araçlarının tümüdür aslında. Topluma bilgi aktarmak için kullanılan basın yayın organları, görsel yayın yapan televizyonlar, duyuşsal yayın organı radyolar ve günümüzün sosyal medyasını içinde barındıran internet. Daha özel de olsa telefon, telgraf, mektup, kitap gibi iletişim araçları da medyanın bir argümanı olarak görülebilir.

Tanımını temel aldığımızda medya, toplumsal bir gereklilik olduğu anlaşılmaktadır. Bir ülkenin coğrafyasının veya dünyanın değişik yerlerinde yaşanan olaylardan haberdar olmaktan, siyasetten, inovatif bilgi almaktan, eğitimsel farkındalıkları edinmekten, eğlenceli temaları izlemekten veya okumaktan kimin ne zararı olabilir ki. Elbette medya araçları ile sunulan veriler doğru ise. Burada doğal olarak anahtar kelime doğru, objektif bilgi oluyor.

Peki, doğru olmayan, yanıltıcı hatta yönlendirici bilgi neden verilir amaç ne olabilir, hangi çıkarlara hizmet eder? Bu bilgileri kim hangi çıkarları elde etmek için piyasaya sürer? Bu soruların cevaplarını aslında günümüz dünyasında hepimiz biliyoruz. Birini ya da birilerini yıkmanın yok etmenin yolu, evinin önünde pusu kurmaktan, silahla veya güçle tehdit etmekten geçmiyor artık. Mahiyeti veya doğruluğu ne olursa olsun, özel bilgilerini döküyorsunuz piyasaya sonra yok oluşunu izliyorsunuz. Ya da dezenformasyon yapıyorsunuz. Yani doğruluğu olmayan yanıltıcı bilgi üretiyorsunuz.

Burada medyanın organları ve o organları elinde tutan kalemşorlar devreye giriyor. Sosyal medyanın kalemşorları ile mücadele etmek çok zor. Kontrolsüz bir dünyada açılan herhangi bir hesapla her türlü manipülasyon yapılabiliyor, sokak eylemleri planlanıyor, tertipleniyor veya tırmandırılabiliyor. Ama sosyal medya ile normal basın arasında, ilintili bir durumun varlığı da gözden kaçmıyor.

Buradaki verileri alıp yazılı basına, görsel basına ve köşe yazılarına taşıyanları da unutmamak gerek. Bu tertiplerin ilk fitilini ateşleyen, sosyal medyada yazılmasını sağlayanlar da onlar aslında. Önce malzemeleri hazırlatıp sonra kendi elleriyle pişirip servis ediyorlar. Mesele yazacakları yazıya toplumu hazır etme, dikkat çekme meselesi.

Perde arkasında neler oluyor derseniz, orda medya organlarını kullanan bazı yazarcıkların, bazı çizerciklerin, dünyevi menfaatleri devreye giriyor. Ya rüşvet isteğiyle başlayan bir hikâyenin tatmin edilememiş tarafı oluyor da yazıyor, ya şantaj amacıyla eline geçirdiği bir bilgiye karşılık istenileni elde edemiyor da yazıyor, ya da cebine konulan karşılığında kulağına üfürülen sufleler sayesinde yazıyor. Bir gün solcu oluyor, solculara methiye diziyor, ertesi gün sağcı, tam bir oportünist anlayacağınız. Örnekleyelim, aldığı harçlıklar yüzünden, bulunduğu yerden kovulanı da, eline geçirdiği bilgi ve belgelerle şantaj yapanı da, sosyal medya sayfalarından çaldığı bilgilerden ne çıkarır da efendilerime daha iyi hizmet ederim diye internette dolaşanları da bu şehir zaten bilmiyor mu? Biliyor da insan yüzüne bakabiliyorlar mı? Tabiî ki bakabiliyorlar, hem de en vakur duruşlarını sergileyerek. Neden mi? Yukarıda belirttiğim gibi yüzün kızarması sadece otuz saniyelik geçici bir semptom ve çok çabuk etkisi bitiyor.

Benden tavsiye, medyanın en kötü organlarını, elleriyle kullanan bu kişilere, kesinlikle taviz vermeyelim ve dışlayalım ki çevre kirliliğinden daha vahim olan bilgi kirliliğini, şehrimizden ve ülkemizden uzak tutalım.

Yazıma son verirken, ilkeleriyle, duruşlarıyla, ahlaki tavırlarıyla, basın mensubu, köşe yazarı olarak çalışan, herkese selam olsun. Bu yazımdaki, selamıma kadar olan hiçbir cümle, onları, zerre kadar ilgilendirmiyor.